سیره اهل بیت(ع)

مسأله‌ی اهل‌بیت و نظیر آن را که مورد قبول همه‌ی مسلمین است و همه‌ی مسلمین به آنان ارادت دارند و آنان را دوست میدارند ... 70/7/1

برای بعضی از مردم سوالاتی مطرح است که دنبال جواب آن هستند؛ مثلا صحابه کاری میکند که لازم می آید از او اعلام برائت کنیم چطور پیروی کنیم از کسی که برائت از او واجب است؟

تلاش این بحث اینست که مرجعیت سیاسی اهل بیت را تاکید کنیم و اینکه بعد رسول اکرم اهل بیت از همه شایسته تر بودند برای اینکه این وظیفه را بر عهده بگیرند، هرچند گفتیم که این مرجعیت اساس امامت نیست و عقیده ای اعتقادی نیست که ایمان به آن بستگی داشته باشد.

علی رغم اشتباهاتی که خوارج انجام دادند و حتی حکم به تکفیر مولا امیرالمومنین کردند ولی حضرت حکم به تکفیر آنها نفرمودند. بلکه دیده میشد که حضرت حقوق آنها را می دادند و تاکید داشتند به اینکه با آنها مثل مسلمانان رفتار شود.

اینهایی که به امام حسین «گذشته» و به امام زمان «آینده» اعتقاد و وفاداری دارند، ولی در زمان حال به وظیفه شان در قبال ظالمیت و سرمایه داران دزد عمل نمی کنند، همان هایی هستند که در زمان اباعبدالله «ع» گفتند که ما وظیفه ای نداریم.

باید بپذیریم که این دو بزرگوار بر اساس پیچیدگی‌های زمان، تقسیم کاری را انجام داده بودند و رفتار یکی مکمل رفتار دیگری است که این درست است؛ خوب اگر این طور باشد، بنابراین آن راهی که امام علی(ع) برای حفظ و تقویت جامعه در پیش گرفته بودند، مقصود و مطلوب فاطمه زهرا(ص) بود و آن چه را هم ...

حجت الاسلام زائری، کارشناس فرهنگی و دینی گفت: راه‌حل حفظ برائت در عین حفظ وحدت این است که باورهای عقلانی و ایمانی و گرایش‌های درونی و قلبی و عاطفی را جایگزین رفتارهای ناشایست بیرونی کنیم.

زینب روی شن‌ها زانو زد. چشم به دوردست دوخت و به دشتی که زیر نور سوزان خورشید، هرم گرمایش را به آسمان پس می‌داد، خیره شد. چادرش خاکی و غبار گرفته بود و عرق از روی پیشانی‌اش شره می‌کرد. اشک در چشمانش حلقه زد. مانند حسین(ع) خم شد و مشتی از خاک را در دستانش گرفت، نزدیک صورتش آورد و ...

امام علیه السلام اهتمام داشتند تا شیعیانشان مکارم اخلاق را حتی با غیر مسلمانها رعایت کنند تا نزدیکترین افراد به امامشان باشند.

هیچ ضرورتی ایجاب نمی‏کند که شیعه و سنی‏ به خاطر اتحاد اسلامی، تسامح و گذشتی در اصول یا فروع مذهبی‏ خود بنمایند... ولی بااین‌حال متأسفانه بعضی به جامعه شیعه این‌گونه القاء می‌کنند که پذیرش وحدت اسلامی مستلزم آن است که شیعه به رخدادهای صدر اسلام و خصوصاً وقایع بعد رحلت ...

امام در مسیر حرکت خود به کربلا، نامه ای به طوایف پنج گانه بصره می­نویسند- گزارشی از پیشینه خود ارائه می­کنند و می­فرمایند ما سزاوارترین مردم برای منصب خلافت بودیم اما "فستاثر علینا قومنا بذلک" یعنی مردم ما دیگران را ترجیح دادند و بر منصب خلافت نشاندند و ما به این موضوع رضایت ...

امام صادق «ع» به لحاظ ادبیات گفتار بسیار «خونسرد» و به لحاظ دفاع از حرف حق بسیار «خونگرم» بودند و در مقابل تخریب حقیقت «غیرت» داشتند. سیره امام صادق «ع» تعهد در برابر حقیقت و خونسردی در روش بیان حقیقت بوده است. ایشان شاگردان خود را نیز اینطور تربیت می کردند.